Mijn ervaringen
Hier kan je mijn eerdere avonturen in de wereld van creativiteit vinden.
De wondere wereld van het woord
Woorden hebben mij nooit veel gedaan. Ik volg liever concrete stappen, dan dat ik zelf moet improviseren. Als kind kreeg ik vaak de opdracht om een verhaal te schrijven, maar ik kon nooit de juiste woorden vinden die mijn gedachten echt weergaven. Het voelde als een puzzel die ik nooit goed in elkaar kon zetten. Wanneer ik verhalen moest schrijven voor Davidsfonds kwam er nooit veel raars uit, deze heb ik dan ook nooit gewonnen. Mijn broer daarentegen heeft hier wel een prijs gewonnen.
Misschien lukt dit niet goed bij mij, omdat ik altijd zo'n praktisch iemand ben geweest. Ik vind het moeilijk om in mijn hoofd los te komen van de dingen die ik kan doen, zoals piano spelen of tekenen. Het lijkt wel alsof ik meer in de concrete wereld leef dan in de wereld van abstractie die woorden vaak vertegenwoordigen.
Neerpennen van gevoelens in een dagboek is ook niet voor mij voorgeschreven. Ik weet nooit hoe ik hieraan moet beginnen. Het verwondert mij wel steeds hoe veel (of zelfs hoe weinig) woorden soms kunnen zeggen.
Ik vond recent een kort gedichtje terug die ik ooit gescreenshot had, omdat dit mij toch ergens heeft geraakt. Dit deel ik graag hiernaast. Hoewel woorden voor mij niet altijd natuurlijk aanvoelen, besef ik nu dat ze soms net zo krachtig kunnen zijn als beelden of muziek, zelfs als ze maar een paar regels beslaan.
De boeiende wereld van het beeld
Dit ligt me niet. In mijn hoofd ziet alles er fantastisch uit, maar op papier staat het gelijk aan dat van een 6-jarige. Ik herinner me dat ik als kind vaak met kleurpotloden in mijn handen zat, maar mijn tekeningen waren nooit zoals de kunstwerken die ik in boeken zag. Al zou ik het wel willen kunnen.
De tekening hiernaast is de enige die je zal vinden.
Foto's nemen doe ik ook zelden omdat ik liever geniet van het moment. Ik ben altijd bang dat ik te veel bezig ben met het vastleggen van het moment, waardoor ik het in de werkelijkheid mis. Achterna vind ik het dan wel jammer dat ik geen herinneringen heb. Het is alsof ik in het moment zelf niet wil stoppen en nadenken over hoe ik iets moet vastleggen. Toch voel ik ergens dat die herinneringen in mijn hoofd misschien wel waardevoller zijn dan de foto's die ik niet heb genomen.
Bloemschikken doe ik soms ook wel eens. Af en toe zou ik me wel eens durven wagen aan een kleine workshop, maar ook hier moet ik een voorbeeld hebben. Zonder een voorbeeld voel ik me verloren, alsof ik niet weet waar te beginnen.
Lijnen structuren, vormen om met dit alles een uitdrukking te geven aan je gevoelens, is iets waar ik enorm veel bewondering voor heb en stiekem ook wel jaloers van ben. De manier waarop sommige mensen hun emoties en verhalen kunnen vastleggen in een schilderij of in een bloemstuk, lijkt voor mij een onbereikbare gave. Het is bijna alsof ze een andere taal spreken, een taal die ik neit helemaal begrijp.
Eén beeld zegt soms meer dan duizend woorden.
De magische wereld van de muziek
Muziek speelt een grote rol in mijn leven. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik naar muziek luister. Muziek is voor mij meer dan alleen geluid, het is een manier van communiceren, van gevoelens die ik niet altijd met woorden kan uitdrukken.
Ik ben geen fan van stilte en kan genieten van goede klassieke muziek. De radio moet ook altijd draaien in mijn huis, zelfs 's nachts. De aankoop van een Spotify Premium abonnement was één van de beste investeringen die ik ook gedaan heb. Ook in films vind ik muziek belangrijk, voor mij maakt of kraakt de muziekkeuze de film. Ik denk vaak dat als een film zonder muziek zou zijn, de emoties die het oproept niet dezelfde impact zouden hebben. Muziek heeft de kracht om de sfeer volledig te veranderen.
Ik speel zelf al 12 jaar klassieke piano en 4 jaar viool. Ik heb ook 4 jaar notenleer gevolgd en nu volg ik muziektheorie. Muziek is voor mij altijd een manier geweest om mijn emoties te verwerken, of het nu vreugde of verdriet is. De piano was mijn vriend, een manier om mijn gevoelens te uiten toen ik ze niet in woorden kon uitdrukken. Ik heb ook nog zanglessen gevolgd en gezongen in een koor, maar optreden is niet echt mijn ding. De druk van voor publiek spelen heeft me altijd tegengehouden. Het idee dat iedereen naar je kijkt, maakt dat de muziek zich niet meer zo vrij door mij heen beweegt. Dit doet me denken aan Chopin, die ondanks zijn enorme talent en zijn status als een van de grootste componisten, nooit voor grote menigten wilde spelen. Hij gaf de voorkeur aan intieme concerten, waar de verbinding met zijn publiek meer persoonlijk en direct was.
Dit lijkt voor mij een manier van muziek maken die veel dichter bij mijn eigen gevoelens komt. Een privé-ervaring, waarin de muziek niet door de druk van een groot publiek wordt beïnvloed, maar gewoon stroomt vanuit jezelf.
Wat ik zo bijzonder vind aan muziek, is hoe het zelfs de meest moeilijke omstandigheden kan overstijgen. Neem bijvoorbeeld Beethoven. Hij verloor zijn gehoor op een gegeven moment volledig, maar ondanks dat bleef hij muziek componeren. Het idee dat hij, terwijl hij zelf niet meer kon horen, de muziek toch in zijn hoofd bleef horen, is voor mij indrukwekkend en bijna onvoorstelbaar. Het laat zien hoe muziek zo diep geworteld kan zijn in je ziel, dat het geen fysieke beperkingen kent. Het was voor Beethoven niet alleen passie, maar een manier om zijn emoties, zijn gedachten en zij visie op de wereld te uiten, zelfs toen zijn fysieke vermogen om te horen hem in de steek liet. Deze gedachte heeft mij altijd geïnspireerd. Het herinnert me eraan hoe krachtig muziek is, dat het je zelfs kan begeleiden als je niet in staat bent om het op de conventionele manier waar te nemen.
Muziek is het grootste deel uit mijn leven. Dit heeft mij gevormd tot de persoon die ik vandaag ben.
Klassieke muziek heeft ook een sterke aanwezigheid in ballet. Het idee van de muziek die de bewegingen van de dansers ondersteunt en versterkt, heeft altijd iets magisch voor mij. Het gevoel van het samenspel tussen muziek en beweging, dat lijkt me een prachtige ervaring die ik binnenkort zelf wil beleven.
Hieronder heb je een opname van mijn proclamatie, want ik heb intussen mijn diploma klassieke piano. Je kan ook horen dat ik onder redelijk wat stress was, want voor publiek spelen is niets voor mij.
De bevrijdende wereld van de beweging
Mijn ervaring met bewegen is beperkt tot een stiekem dansje in de keuken. Dansles volgde ik zelf nooit, alhoewel ballet mij enorm aanspreekt omdat dit een strakke dans is en niet vrij bewegen.
Ik heb altijd bewondering gehad voor de discipline en precisie die ballet verreist. Het lijkt alsof elke beweging zorgvuldig is uitgedacht, elke houding heeft een betekenis. Dansvoorstellingen zoals ballet volg ik wel, maar vrije dansen dan weer niet. Ik hoor af en toe dat ik een stijve hark ben en ik iets meer moet bewegen. Dat klopt misschien wel, want ik heb altijd het gevoel gehad dat ik geen controle heb over mijn eigen bewegingen als het gaat om vrije dans.
Het was een enorme uitdaging voor mij om de workshop vrij dansen te volgen, zeker omdat je zelf moet improviseren en ik geen losse heupen van mijzelf heb.
Ballet spreekt me zo aan, juist omdat de bewegingen strak en gecontroleerd zijn. Ik ben iemand die rust vindt in structuur en regels. Ballet biedt me een manier om mijn lichaam op een mooie manier te beheersen, iets waar ik veel respect voor heb. Ik hou van de discipline die het vraagt en de elegantie die het uitstraalt. In de toekomst zou ik nog willen beginnen met ballet, omdat ik de strakke, gedisciplineerde bewegingen enorm waardeer. Het idee om mijn lichaam op een gecontroleerde en expressieve manier te bewegen spreekt me aan. Ook het feit dat klassieke muziek vaak een essentieel onderdeel is van ballet, maakt het voor mij extra aantrekkelijk. Het lijkt me bijzonder om deze twee werelden, muziek en beweging, samen te brengen in mijn eigen ervaring. Ballet zou voor mij niet alleen een nieuwe vorm van beweging kunnen zijn, maar ook een nieuwe manier om mezelf uit te drukken door middel van de muziek die ik zo liefheb.
