Faust

Het theaterstuk Faust werd gepresenteerd door  theater arsenaal, DE MAAN en deCompagnie en is bedoeld voor een publiek vanaf 14 jaar. De cast bestond uit: Paul Contryn, Koen De Graeve, Greet Jacobs, Joris van den Brande en Ariane van Vliet. Met de compositie van Mathias Coppens en de dirigent is Michiel Delanghe. Het stuk werd gespeeld op twee podiums, met een apart podium voor de muzikanten. Schermen werden gebruikt om schaduwen te creëren, wat de visuele dimensie van de voorstelling vergrootte.

Toen ik het theater betrad viel het me meteen op dat de acteurs al op het podium stonden, maar hun posities nog niet hadden ingenomen. Dit zorgde voor een bepaalde spanning en verwachtingen, maar het duurde even voordat het verhaal echt op gang kwam. Gelukkig had ik voor de voorstellilng gelezen waar het stuk over ging, wat mijn enige redding was, want anders had ik echt moeite gehad om het verhaal te volgen. Het begin was voor mij nogal traag en ik had moeite om direct in het verhaal te komen. 

Wat me wel meteen raakte was een bepaald moment waarin één van de acteurs zond. Het voelde krachtig en ik kreeg kippenvel, maar helaas was dit het enige hoogtepunt voor mij. Ondanks mijn hoop op meer van zulke intense momenten, kwam dit niet echt meer voor. Het was een gemengd gevoel van zowel enthousiasme als teleurstelling. 

Als muzikant zelf, was ik vooral onder de indruk van de muzikanten. Hun spel trok mijn aandacht en ik kon het gevoel van de muziek goed volgen. De belichting in het stuk speelde ook een grote rol. In de heftige scènes werd er veel met licht gewerkt, wat een duistere, trieste sfeer creëerde. Het contrast tussen lichte en donkere momenten versterkte de emoties in het stuk. Het gebruik van schaduwen op de schermen voegde ook een interessante dimensie toe aan de visuele ervaring. 

Het decor zelf was goed doordacht. Er waren twee podiums die de dynamiek tussen de acteurs goed ondersteunden en het podium voor de muzikanten gaf het geheel een muzikale diepgang. De ruimte en de opzet zorgden voor een veelzijdige ervaring. 

Het stuk zelf was humoristisch met een scherp kantje. De thema's van keuzevrijheid, moraliteit en persoonlijke worstelingen kwamen duidelijk naar voren. Dit maakte het een waardevolle productie voor het sociaal-agogisch werk, omdat het reflecteert op de morele dillemma's die mensen in het dagelijks leven kunnen tegenkomen. In mijn werk met mensen, bijvoorbeeld als het gaat om cliënten die keuzes moeten maken in hun leven, kan ik de thema's uit Faust gebruiken als gespreksonderwerpen. 

De kritische blik die ik op het stuk had, is iets wat ik in de toekomst in mijn werk zal blijven gebruiken. Het heeft me geleerd hoe ik verschillenden perspectieven kan omarmen, iets wat essentieel is in het sociaal werk. Hoewel ik persoonlijk niet zo van het verhaal genoten heb, waardeer ik het harde werk van de acteurs en muzikanten en het mooie decor. 

Uiteindelijk heeft de voorstellingskijkwijzer mijn benadering van het stuk veranderd, omdat ik nu meer naar de technische aspecten en thema's ben gaan kijken. In de plaats van alleen maar naar het verhaal. Dit heeft me geholpen om mijn kritische blik verder te ontwikkelen en ik realiseer me dat anderen misschien een heel andere ervaring hadden. Dat leert me om open te staan voor verschillende meningen en om beter te begrijpen wat mensen van kunst kunnen meenemen.

Als je op de foto klikt, kom je op mijn instagram terecht, om de andere foto's te bekijken.